جدول جو
جدول جو

معنی نورعلی شاه - جستجوی لغت در جدول جو

نورعلی شاه
(عَ)
محمدعلی بن فیض علی شاه میرزا عبدالحسین بن ملا محمدعلی، امام جمعۀ طبس. از مشاهیر عرفا و از شاعران قرن سیزدهم هجری است. وی در اصفهان تولد یافت و در اوان جوانی با پدرش به شیراز رفت. در شیراز سیدمعصوم علی شاه دکنی پدر و پسر را دستگیری کرد و لقب فیض علی شاه و نورعلی شاه را بدیشان داد و پس از کشته شدن معصوم علی شاه، نورعلی شاه مسندنشین طریقت نعمت اللهی گشت، عاقبت اهل ظاهر به تکفیرش برخاستند و او ناچار به مسافرت شد ولی به هر شهری که به قصد اقامت قدم می نهاد غوغای عوام او را آواره می کرد و سرانجام پس از تحمل مشقات بسیار و سیروسیاحت در ولایات ایران و عراق عرب، به سال 1212 هجری قمری در موصل وفات یافت. از تألیفات و تصانیف اوست: 1- تفسیر سورۀ بقره، به شعرفارسی. 2- جامع الاسرار، در موعظت و اخلاق. 3- جنات الوصال، مثنوی عرفانی که در آن از احمدشاه والی بغداد و حمایت های او یاد کرده است، و در نظر داشته است که این مثنوی را در 8 جلد به پایان برد، اما پیش از پایان سومین دفتر درگذشته است، سپس مرید و خلیفه اش رونق علی شاه دفتر سوم را به پایان رسانده و دو دفتر دیگر نیز بر آن افزوده است، بعد از او نظام علی شاه کرمانی به نظم دفترهای ششم و هفتم همت گماشته است. 4- دیوان اشعار، مشتمل بر غزلیات و قصاید و قطعات. 5- رسالۀ اصول و فروع. 6- رساله در کیمیا. 7- رساله در موعظه. 8- روضهالشهداء، در مصائب امام حسین. 9- شرح خطبه البیان، به شعر فارسی. 10- کبری، در منطق، فارسی و منظوم. 11- مشکوهالنجاه. از اشعار اوست:
نیست باکم زآتش نمرودیان
گر بسوزانندم از کین چون خلیل
من غلام همت آنم که او
کار پیغمبر کند بی جبرئیل.
زاهد ار عیب باده نوشان کرد
خبر از عفو کردگارش نیست.
(از ریحانه الادب ج 4 ص 245) (مجمع الفصحا ج 2 ص 496) (ریاض العارفین ص 329) (بستان السیاحه) (طرایق الحقایق ج 3 ص 89) (صبح گلشن ص 558) (فهرست کتاب خانه مجلس ص 171) (فهرست کتاب خانه مدرسه سپه سالار ج 2 ص 489) (فرهنگ سخنوران ص 618)
لغت نامه دهخدا